Kamień Krajeński leży w środkowej części Pojezierza Krajeńskiego (w północno-zachodniej części województwa kujawsko – pomorskiego).
Miasto założone zostało na miejscu osady Wawrzyszkowo, która w 1237 roku wraz z okolicznymi wsiami utworzyła klucz dóbr arcybiskupów gnieźnieńskich. 11 lutego 1359 r. dokument lokacyjny wydał arcybiskup Jarosław Bogoria Skotnicki, a potwierdził go w 1360 roku król Kazimierz Wielki. Już w XV stuleciu Kamień był lokalnym ośrodkiem administracyjnym i sądowniczym na kresach archidiecezji. Rangę grodu umocniło powstanie w 1512 roku archidiakonatu kamieńskiego obejmującego kilka dekanatów.
W czasach zaboru pruskiego miejscowość nazywano Kamin lub Cammin, a po 148 latach niewoli przyjęto (w 1920 r.) nazwę Kamień Pomorski. Po zakończeniu II wojny światowej, od 1951r. miasto przybrało swą, obecną pełną nazwę – Kamień Krajeński.
Miasto Kamień Krajeński do dzisiaj zachowało średniowieczne rozplanowanie, w kształcie wydłużonego prostokąta z rynkiem pośrodku. Zabytkowy układ przestrzenny miasta pochodzi z okresu lokacji. W większości zachowały się zabudowania z I połowy XIX wieku (domy murowane z cegieł, otynkowane w większości parterowe, ułożone kalenicowo).
W centrum miasta znajduje się obszerny rynek ze stylową fontanną, którą ufundowano z okazji 650-lecia nadania praw miejskich. Główną osią miasta jest oś wschód-zachód z ul. Główną. Przejezdni zwracają uwagę na drogę prowadzącą wprost do bram kościoła.
Pomiędzy stadionem a kościołem można zobaczyć fragment średniowiecznych murów obronnych, które otaczały Kamień. Do dzisiaj pozostało tylko kilkadziesiąt metrów (większość wykorzystano do odbudowy miasta po wielkich pożarach w XIX wieku). Ruiny stanowią cenny pomnik historii miasta.
Kamień Krajeński pięknieje od lat – poszerzana jest oferta rekreacyjna plaży, zaplanowano rewitalizację parku.
Źródło: „Kamień Krajeński i okolice. Przewodnik turystyczny z planem miasta” pod red. Władysław Dobber, Joanna Miotk, Sępólno Krajeńskie, 2009
Strona internetowa http://www.parafiakamien.pl/?page_id=33
